Piękna Landeskrone

Bazaltowy stożek wulkaniczny położony jest na południowy zachód od Görlitz w Niemczech. Landeskrone to wygasły od 30 milionów lat wulkan powstały w okresie paleogenu. Jego stożek został uformowany poprzez lawę wydobywającą się z wnętrza Ziemi poprzez ponad 20 kilometrową szczelinę w granodiorycie. Rozciągnięty w kierunku północ-południe kształt góry odpowiada kształtowi tej szczeliny. Landeskrone nie posiada krateru, gdyż lawa, która u dołu szczeliny miała ponad 1000 °C, szybko stygła i zmieniała się w pionowe słupy i nigdy w formie płynnej nie docierała na powierzchnię. Tuf wulkaniczny i popioły, które wysuwały się na powierzchnię, bardzo szybko ulegały erozji. Ilość bazaltu znajdująca się wokół góry świadczyć może, że Landeskrone był w przeszłości znacznie wyższy. Nazwa góry oznacza dosłownie „korona ziemi”. Obecnie górę porastają lasy bukowe, grądy, jak i sztuczne świerczyny. Na stokach góry, w bogatym runie leśnym można zaobserwować m.in. przylaszczkę pospolitą, marzankę wonną, zawilca żółtego, kopytnika pospolitego oraz obrazki plamiste. Ciekawostką faunistyczną tego obszaru jest orzesznica, piękny gryzoń z rodziny pilchowatych.
Początki osadnictwa na Landeskrone sięgają wczesnej epoki brązu, o czym świadczą znaleziska z obszaru obejmującego około 3000 m² wokół tzw. górnych murów warownych. Słowianie około roku 900 wybudowali umocnienia po południowej stronie góry pomiędzy jej obydwoma wierzchołkami. Pozwalało to chronić obszar o powierzchni około 10 tys. m2. Pierwsze wykopaliska w tym miejscu przeprowadził Rudolf Virchow w 1870 roku. Odkryte kamienne mury miały grubość nawet do 8 metrów. Kolejne badania prowadzone w 1909 roku oraz w latach 20 i 30 XX wieku oraz w latach 1969–70 odkryły nie tylko fragmenty wypalanej ceramiki, lecz także ślady wskazujące na obróbkę żelaza oraz produkcję smoły. Te znaleziska pozwoliły przypuszczać, że Landeskrone była miejscem centralnym Bieżuńczan opisanych przez Geografa Bawarskiego.
Jasper von Richtofen, uważał, że na Landeskrone mogły istnieć wczesnośredniowieczne osady Milczan, do których według dokumentów należały okolice Görlitz co najmniej od 1071 roku. Milczanie prawdopodobnie wchłonęli mniejsze plemię Bieżuńczan około 900 roku.
Dotychczasowe prace archeologiczne koncentrowały się głównie na murach wokół góry i nie odkryto żadnych śladów gęstej zabudowy, której można by się było spodziewać w centralnym mieście Milczan.
W roku 1268 w dokumentach pojawia się nazwa "castrum landischrone".
W średniowieczu na Landeskrone wybudowano zamek, który długo należał do Czech oraz do zamożnych rodzin von Landeskrone a później do Bibersteinów. Zamek znajdował się pod czeską administracją i włączony był do systemu obronnego drogi handlowej Via Regia, która w średniowieczu przebiegała przez Görlitz.
Zamek przeszedł na własność miasta Görlitz w 1440 roku, a wkrótce potem został zburzony z obawy, by nie stał się schronieniem dla rozbójników.
W 1620 roku elektor Jan Jerzy I używał Landeskrone jako obserwatorium astronomicznego.
W 1758 roku na górze stacjonowały dwa regimenty huzarów generała Esterhazego.
W 1866 pruskie wojska okupowały górę podczas marszu na Austrię.
18 grudnia 1901 roku odsłonięto tu jedną z wież Bismarcka, zaprojektowaną przez architekta Wilhelma Kreisa i stojącą tu do dziś.

Pod koniec XVIII wieku Landeskrone coraz częściej zaczęli odwiedzać pisarze oraz filozofowie szukający natchnienia. W 1863 roku na ruinach zamku miasto wybudowało gospodę. W 1909 doprowadzono gaz, a w 1913 wodę. W wyniku pożaru w 1946 roku gospoda doszczętnie spłonęła, pięć lat później została odbudowana. Obecnie znajduje się tam hotel i restauracja.
Przy dobrej widoczności z Landeskrone można zobaczyć Góry Żytawskie, Góry Izerskie oraz Karkonosze.